"කතමඤ්ච් භික්ඛවෙ! දුක්ඛං අරිය සච්චං? පඤ්චුපාදානක්ඛන්ධාතිස්ස වචනියං, සෙය්‍යථීදං? රූපුපාදනක්ඛන්ධො, සඤ්ඤුපාදනක්ඛන්ධො, සංඛාරුපාදනක්ඛන්ධො,
විඤ්ඤාණුපාදනක්ඛන්ධො ඉදං වුච්චති භික්ඛවෙ! දුක්ඛං අරියසච්චං"
මෙහි තේරුම මෙසේය :-
" මහණෙනි දුඃඛාර්ය්‍ය සත්‍යය කවරේද? මෙසේ අසතහොත් එයට පිළිතුරු වශයෙන් පඤ්චෝපාදානස්කන්දයෝයයි කියයුතු වන්නේය.
ඔවුහු කවරහුද?... රූපෝපාදානස්කන්ධය, වේදනෝපාදානස්කන්ධය, සංඥෝපාදානස්කන්ධය, සංස්කාරෝපාදානස්කන්ධය, විඥානෝපාදානස්කන්ධය යන මොහුය. මහණෙනි මෙය දුඃඛාර්ය්‍ය සත්‍යයයි කියනු ලැබේ.
